Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Ψυχή Βαθιά



Μόλις είδα την ταινία "Ψυχή βαθιά" του Παντελή Βούλγαρη. Μία ταινία που καταπιάνεται με ένα θέμα που φοβούνται να αγγίξουν οι περισσότεροι στην Ελλάδα. Τον εμφύλιο πόλεμο.

Η ταινία είναι εξαιρετική, κατά την άποψη μου, αλλά δεν θα γράψω για αυτή. Για τον εμφύλιο οι περισσότεροι έχουμε ακούσει από ελάχιστα έως τίποτα. Και είναι κάπως παράξενο μιας και πρόκειται για μια πολύ πρόσφατη ιστορία. Λες και υπάρχει μια άτυπη ομερτά και κανείς απ'όσους τη βίωσαν δεν θέλει να δώσει επαρκείς λεπτομέριες. Εγώ είμαι ένας από αυτούς που η οικογένεια του έχει άμεσα βιώματα από αυτήν την περίοδο. Ο παππούς μου ήταν αναμεμειγμένος σε αυτή την ιστορία, αλλά δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Χάθηκε με τα γεγονότα οπότε δεν τον γνώρισα να τον ρωτήσω.

Ο πατέρας μου από την άλλη πέρα από τα πολύ τυπικά δεν μου έχει πει τίποτα ουσιαστικό. Ίσως γιατί ήταν πολύ μικρός για να καταλαβαίνει τι πραγματικά γινόταν γύρω του. Δεν τον αδικώ.

Τελικά σε αυτή τη ζωή από τα παλιά τα χρόνια για να ζήσει ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει κάποιον εχθρό. Ή αν το προτιμάτε κάπως πιο ελαφρύ, κάποιον αντίπαλο.

Αθηναίοι-Σπαρτιάτες
Χριστιανοί - Ειδωλολάτρες
Έλληνες-Τούρκοι
Αμερικάνοι-Μουσουλμάνοι
Αριστεροί-Δεξιοί
Λευκοί-Μαύροι
ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ....

Θα μπορούσα να αναφερθώ σε ένα εκκατομύριο ακόμα παραδείγματα, αλλά νομίζω ότι το πιάσατε το νόημα.

Η επιβίωση μας εξαρτάται από το ποιον έχουμε αντίπαλο. Κάποιος πρέπει να είναι ο κακός, γιατί έτσι επιβεβαιώνουμε ότι εμείς είμαστε οι καλοί. Έχει κυριαρχήσει και η μέγιστη μπούρδα ότι η αντιπαλότητα όταν δεν παίρνει ακραίες μορφές είναι προς όφελος των ανθρώπων γιατί τους πιέζει να γίνουν καλύτεροι. Ο λόγος που θα θέλουν να γίνουν καλύτεροι είναι για να υπερισχύσουν του αντιπάλου τους.

Συγνώμη αν θα ακουστώ σαν παιδί των λουλουδιών, αλλά αν έχω καταλάβει καλά κυνηγάμε να γίνουμε καλύτεροι από κάποιον άλλο προκειμένου να "υπερισχύσουμε" στη "μάχη" που έχουμε μαζί του με συνέπεια να τον κάνουμε στην καλύτερη να αισθάνεται άσχημα, ή ακόμα και να τον βλάψουμε ηθικά, επαγγελματικά, σωματικά, με όποιον τρόπο τέλος πάντων θα μπορούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι του.

Μας μεγαλώνουν γεμίζοντας το μυαλό μας με αντιπάλους. Τούρκους, Αμερικανούς, Μουσουλμάνους, Καθολικούς, Αρειανούς, Ολυμπιακούς, το συμμαθητή σου που αν γράψει καλύτερα θα σου φάει τη θέση στο πανεπιστήμιο, το συνάδερφο που αν παρουσιάσει καλύτερο πρότζεκτ από το δικό σου θα σου "φάει" την προαγωγή, το κωλόπαιδο που βλέπεις να έχει την κοπέλα που σου αρέσει...

Και ο χειρότερος απ'όλους ο χρόνος. Μια ζωή πολεμάς μαζί του και πάντα χάνεις...